Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

palaestra uncta

  • 1 palaestra

    pălaestra, ae, f., = palaistra, a wrestling-school, wrestling-place, place of exercise, palœstra, where youths, with their bodies naked and anointed with oil, practised gymnastic exercises. Such palæstrae were also attached to private houses:

    in palaestram venire,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 20; cf. id. ib. 3, 3, 27:

    in palaestrā atque in foro,

    id. Am. 4, 1, 3:

    statuas in palaestrā ponere,

    Cic. Verr. 2, 2, 14, § 36:

    pars in gramineis exercent membra palaestris,

    Verg. A. 6, 642. —Of the palæstrae in private houses, Varr. R. R. 3, 13:

    (Fibrenus) tantum complectitur quod satis sit modicae palaestrae loci,

    Cic. Leg. 2, 3, 6; id. Q. Fr. 3, 1, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    A wrestling in the palæstra, the exercise of wrestling:

    non utuntur in ipsā lusione artificio proprio palaestrae, sed indicat ipse motus, didicerintne palaestram an nesciant,

    Cic. de Or. 1, 16, 73:

    exercent patrias oleo labente palaestras Nudati socii,

    Verg. A. 3, 281:

    corpora agresti nudant palaestrae,

    id. G. 2, 531:

    uncta palaestra,

    Ov. H. 19, 11:

    nitidā palaestrā ludere,

    id. ib. 16, 149; cf. Luc. 4, 615.—Mercury was regarded as the founder of wrestling combats, Hor. C. 1, 10, 4; Luc. 9, 661.—
    B.
    In the lang. of comedy, a brothel, Plaut. Bacch. 1, 1, 34; Ter. Phorm. 3, 1, 20.—
    C.
    Exercises in the school of rhetoric, rhetorical exercises, a school of rhetoric, a school:

    nitidum genus verborum sed palaestrae magis et olei, quam hujus civilis turbae ac fori,

    Cic. de Or. 1, 18, 81:

    non tam armis institutus, quam palaestrā,

    id. Brut. 9, 37:

    sic adjuvet, ut palaestra histrionem,

    id. Or. 4, 14; 56, 186; cf. id. ib. 68, 228: Antipater habuit (in scribendā historiā) vires agrestes ille quidem atque horridas sine nitore ac palaestrā, [p. 1291] id. Leg. 1, 2, 6.—
    * D.
    An art or skill:

    utemur eā palaestrā, quam a te didicimus,

    Cic. Att. 5, 13, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > palaestra

  • 2 palaestra

    palaestra, ae, f. (παλαίστρα), I) die Ringschule, Ringanstalt, der Ringplatz u. übh. der Leibesübungsplatz, a) eig., Plaut., Cic. u.a.: palaestra nitida u. uncta (weil die nackten Ringer sich den Körper mit Öl bestrichen), Ov. – b) übtr., ein Übungsort, eine Schule, für die Beredsamkeit, Cic. de or. 1, 98: scherzh. von einem Bordell, Plaut. Bacch. 66. Ter. Phorm. 484. – II) meton.: a) das Ringen, die Turnübung, die Ringkunst, palaestrae operam dare, Nep.: discere palaestram, Cic.: periculum facere in palaestra, Ter.: palaestrae peritus, Quint. – dah. b) übtr., aber mit Anspielung auf die Turnübung, α) übh., die Übung, ingenii sui palaestram exercere, Fulg. myth. 2. praef. p. 65 M. – β) v. der Redekunst, die Übung, Routine, die Schule, die Kunst, insofern sie Anmut in der Bewegung des Körpers u. im Ausdruck verleiht, non tam armis institutus quam palaestrā, der seine Bildung nicht sowohl auf dem Waffenplatz (als gerichtl. Redner) als in der Schule geholt hatte, Cic.: nitidum genus verborum, sed palaestrae magis et olei, quam huius civilis turbae ac fori (s. oleum), Cic.: in quo non motus hic habeat palaestram quandam, bei dem sich nicht gewissermaßen die Schule zeigt, Cic.: habuit vires agrestes ille quidem atque horridas, sine nitore ac palaestra, ohne Feile und Schule, Cic.: numerus (die musikalische Form)... quasi quandam palaestram et extrema lineamenta orationi attulit, hat der Rede ein gewisses Gepräge der Kunst, gleichs. die letzten Pinselstriche gegeben, Cic. – c) die Kunst, das Kunststück, utemur eā palaestrā, Cic. ad Att. 5, 13, 1. – / Nomin. Plur. palaestra, Ennod. epist. 1, 9 u. (Akk. Plur.) Ennod. epist. 2, 6.

    lateinisch-deutsches > palaestra

  • 3 palaestra

    palaestra, ae, f. (παλαίστρα), I) die Ringschule, Ringanstalt, der Ringplatz u. übh. der Leibesübungsplatz, a) eig., Plaut., Cic. u.a.: palaestra nitida u. uncta (weil die nackten Ringer sich den Körper mit Öl bestrichen), Ov. – b) übtr., ein Übungsort, eine Schule, für die Beredsamkeit, Cic. de or. 1, 98: scherzh. von einem Bordell, Plaut. Bacch. 66. Ter. Phorm. 484. – II) meton.: a) das Ringen, die Turnübung, die Ringkunst, palaestrae operam dare, Nep.: discere palaestram, Cic.: periculum facere in palaestra, Ter.: palaestrae peritus, Quint. – dah. b) übtr., aber mit Anspielung auf die Turnübung, α) übh., die Übung, ingenii sui palaestram exercere, Fulg. myth. 2. praef. p. 65 M. – β) v. der Redekunst, die Übung, Routine, die Schule, die Kunst, insofern sie Anmut in der Bewegung des Körpers u. im Ausdruck verleiht, non tam armis institutus quam palaestrā, der seine Bildung nicht sowohl auf dem Waffenplatz (als gerichtl. Redner) als in der Schule geholt hatte, Cic.: nitidum genus verborum, sed palaestrae magis et olei, quam huius civilis turbae ac fori (s. oleum), Cic.: in quo non motus hic habeat palaestram quandam, bei dem sich nicht gewissermaßen die Schule zeigt, Cic.: habuit vires agrestes ille quidem atque horridas, sine nitore ac palaestra, ohne Feile und Schule, Cic.: numerus (die musikalische Form)... quasi quandam pa-
    ————
    laestram et extrema lineamenta orationi attulit, hat der Rede ein gewisses Gepräge der Kunst, gleichs. die letzten Pinselstriche gegeben, Cic. – c) die Kunst, das Kunststück, utemur eā palaestrā, Cic. ad Att. 5, 13, 1. – Nomin. Plur. palaestra, Ennod. epist. 1, 9 u. (Akk. Plur.) Ennod. epist. 2, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > palaestra

  • 4 palaestra

    ae f. (греч.)
    1) палестра, гимнастическая школа Pl, C, V
    2) гимнастические упражнения, борьба ( discere palaestram C)
    5) искусство, умение
    uti palaestrā alicujus C — использовать чьё-л. искусство
    6) шутл. дом разврата Pl, Ter

    Латинско-русский словарь > palaestra

  • 5 unctus

    I 1. ūnctus, a, um
    part. pf. к ungo
    2. adj.
    1) покрытый жиром, жирный, сальный ( manus H)
    palaestra uncta O — палестра, в которой перед упражнениями тела натирались мазью
    3) жирный, обильный, роскошный, лакомый ( cena M)
    (homo) unctā mensā Ptлюбитель покушать или большой хлебосол
    4) пышный, живущий в наслаждениях, окружённый роскошью ( Corinthus J); богатый (patrimonia Ctl; homo H)
    5) богатый, гибкий, изящный ( consuetudo loquendi C)
    6) омоченный, обагрённый ( arma cruōre uncta H)
    II ūnctus, ūs m. [ ungo ]
    натирание мазью, умащивание PM, Ap
    III ūnctus, ī m. (= Christus)
    помазанник, мессия Eccl

    Латинско-русский словарь > unctus

  • 6 unctus [1]

    1. ūnctus, a, um, PAdi. (v. ungo), I) adi., fett gemacht, fettig, 1) eig.: manus, Hor.: sol, Genuß der Sonnenwärme nebst Salbung, Cic.: poet., palaestra, wo man eingesalbt sich übt, Ov. – 2) übtr.: reich, schön, herrlich, accedes siccus ad unctum, zu einem reichen und verschwenderischen Menschen, Hor.: ita palaestritas defendebat, ut ab illis ipse unctior abiret, fetter = reicher, Cic.: uncta patrimonia, fette, reiche, Catull.: unctior cena, leckere, Mart.: cena unctissima, Sidon.: Compitalia, Verg. cat.: caput unctius referre, Catull.: uncta Corinthus, wollüstig, üppig, Iuven.: unctior quaedam consuetudo loquendi, feinere, Cic. – II) subst., ūnctum, ī, n., das Fette, 1) eine fette, reiche Mahlzeit, etwas Leckeres, unctum recte ponere, Hor. de art. poët. 422: cenare sine uncto, Pers. 6, 16. – 2) das Fett zum Salben, die Salbe, Veget. mul. 5, 70, 5. Apul. met. 3, 24.

    lateinisch-deutsches > unctus [1]

  • 7 unctus

    1. ūnctus, a, um, PAdi. (v. ungo), I) adi., fett gemacht, fettig, 1) eig.: manus, Hor.: sol, Genuß der Sonnenwärme nebst Salbung, Cic.: poet., palaestra, wo man eingesalbt sich übt, Ov. – 2) übtr.: reich, schön, herrlich, accedes siccus ad unctum, zu einem reichen und verschwenderischen Menschen, Hor.: ita palaestritas defendebat, ut ab illis ipse unctior abiret, fetter = reicher, Cic.: uncta patrimonia, fette, reiche, Catull.: unctior cena, leckere, Mart.: cena unctissima, Sidon.: Compitalia, Verg. cat.: caput unctius referre, Catull.: uncta Corinthus, wollüstig, üppig, Iuven.: unctior quaedam consuetudo loquendi, feinere, Cic. – II) subst., ūnctum, ī, n., das Fette, 1) eine fette, reiche Mahlzeit, etwas Leckeres, unctum recte ponere, Hor. de art. poët. 422: cenare sine uncto, Pers. 6, 16. – 2) das Fett zum Salben, die Salbe, Veget. mul. 5, 70, 5. Apul. met. 3, 24.
    ————————
    2. ūnctus, ūs, m. (ungo), das Salben, Plin. 30, 90 D. (Jan linitu). Apul. met. 1, 7 u. 23 (Dat. unctui).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > unctus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»